Μετά την εξολόθρευση του αποστάτη Αλή Πασά τον Ιανουάριο του1822, ο Χουρσίτ Πασάς στράφηκε κατά των Σουλιωτών, που είχαν επιστρέψει στις πατρογονικές τους εστίες. Με14.000 Τουρκοαλβανούς στη διάθεσή του, άρχισαν να πολιορκούν τους Σουλιώτες στην Κιάφα, όπου ο αριθμός των υπερασπιζομένων δεν ξεπερνούσε 1.000 άνδρες.
Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, η ελληνική κυβέρνηση αποφασίζει να αποστείλει βοήθεια προς τους Σουλιώτες. Ο πρωθυπουργός Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος ανέλαβε αυτή την αποστολή, παρά την έλλειψη πολεμικής πείρας. Με τον Γερμανό στρατιωτικό Κάρολο Νόρμαν ως κύριο σύμβουλο, συγκροτήθηκε ένα εκστρατευτικό σώμα που ξεκίνησε από την Κόρινθο.
Το εκστρατευτικό σώμα περιλάμβανε Πελοποννήσιους, Μανιάτες, Επτανήσιους και άλλους. Ο πρωθυπουργός Μαυροκορδάτος, παρά τις δυσκολίες, αποφάσισε να στείλει βοήθεια προς τους Σουλιώτες, επιδεικνύοντας έτσι την αλληλεγγύη του προς τους αδελφούς του που ακολουθούσαν τον αγώνα.
Η μάχη που ακολούθησε, γνωστή ως Μάχη του Πέτα, αποτελεί σημαντικό κεφάλαιο στον αγώνα της Ελλάδας για την ανεξαρτησία. Οι Έλληνες πολεμιστές, με τη στήριξη του πρωθυπουργού Μαυροκορδάτου και του Κάρολου Νόρμαν, κατάφεραν να αντιμετωπίσουν τον Χουρσί.τ Πασά και τους Τουρκοαλβανούς στρατιώτες αν και στο τέλος νικήθηκαν...
Η αλληλεγγύη και η αίσθηση εθνικής ενότητας που επικράτησε μέσα στο εκστρατευτικό σώμα αποθάρρυνε τους εχθρούς και οδήγησε στην επιτυχία της επιχείρησης. Οι Σουλιώτες συνέχισαν τον αγώνα τους για την ελευθερία, ενδυναμώνοντας έτσι τον εθνικό αγώνα της Ελλάδας.
Η Μάχη του Πέτα είναι ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα της ελληνικής ιστορίας και αποτυπώνει το πνεύμα αλληλεγγύης και ανδρείας που χαρακτηρίζει τον ελληνικό λαό. Ο αγώνας για την ελευθερία συνεχίζεται, με τη μνήμη της Μάχης του Πέτα να μας υπενθυμίζει τη σημασία της αλληλεγγύης και της ενότητας στους στόχους μας.
Η Μάχη του Πέτα προκάλεσε μια από τις πιο σημαντικές στιγμές της ελληνικής Επανάστασης του1821 κατά των Οθωμανών. Η μάχη αυτή ήταν μια από τις κρίσεις που οδήγησαν στην αποτυχία της ελληνικής εκστρατείας στην Ήπειρο και την απόσυρση του αγωνιστή Μάρκου Μπότσαρη.
Ο Μαυροκορδάτος, γνωρίζοντας την ανάγκη για διαδικαστικό χρόνο για να οργανωθούν οι ελληνικοί οπλαρχηγοί, αποφασίζουν να προχωρήσουν. αργά και προσεκτικά προς το Πέτα. Μετά τη μάχη στο Κομπότι της Άρτας όπου οι Έλληνες σημείωσαν μια απρόσμενη νίκη ενάντια στο Τουρκικό ιππικό, οι ελπίδες για μια επιτυχή έκβαση της εκστρατείας αναζωπυρώθηκαν.
Ωστόσο, η μάχη στο Πέτα ήταν μια διαφορετική ιστορία. Οι Τούρκοι κατόρθωσαν να νικήσουν τις ελληνικές δυνάμεις στην Πλάκα και ο Μάρκος Μπότσαρης μόλις κατάφερε να διαφύγει. Αυτή η ήττα αποδείχθηκε μοιραία για την ελληνική εκστρατεία στην Ήπειρο και συνέβαλλε στη στρατηγική της.
Η Μάχη του Πέτα αποτελεί ένα σημαντικό κεφάλαιο στην ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης, όπου οι Έλληνες αγωνιστικές δίνουν μαθήματα από τις νίκες και τις ήττες τους. Αυτή η μάχη μας υπενθυμίζει τη σημασία της στρατηγικής σκέψης, της οργάνωσης και της αφοσίωσης στον αγώνα για την ελευθερία και την ανεξαρτησία.
Ο Μαυροκορδάτος ήταν ένας από τους σημαντικούς αγωνιστές της Ελληνικής Επανάστασης του1821 και είχε εμπειρία στρατηγικής και οργάνωσης στρατού. Ωστόσο, η προσπάθειά του να στρατοπεδεύσει στη Λαγκάδα του Μακρυνόρους δεν ήταν εύκολη, καθώς η αντίσταση του ελληνικού στρατεύματος δεν ήταν συγκεκριμένη.
Οι άνδρες που καλείτο να φρουρήσουν το στρατόπεδο του Μαυροκορδάτου, οι Θεοδωράκης Γρίβας και Γιαννάκης Ράγκος, δεν είχαν την υποστήριξη των ντόπιων, οι οποίοι αντιτάχθηκαν στην ένταξη τους στο ελληνικό στρατόπεδο λόγω της μη καταβολής των μισθών τους. Ακόμα και ο Γενναίος Κολοκοτρώνης με τον Παναγιώτη Γιατράκο αποχώρησε με τους Πελοποννήσιους, διαμαρτυρόμενοι για την κατάσταση αυτή.
Στη συνέχεια, ένας μεγάλος αριθμός Μανιατών του Μαυρομιχάλη αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στην επίθεσή κατά των Τούρκων, προκαλώντας έτσι ακόμη μεγαλύτερη αδυναμία στις ελληνικές γραμμές.
Το αποτέλεσμα δεν ήταν καλό για τους Έλληνες. Ο Ρεσίτ Πασάς, γνωστός ως Κιουταχής, συνδυάζοντας τις δυνάμεις του με τον πασά της Άρτας Ισμαήλ Πλιάσα επιτέθηκε με 6.000 έως 8.000 άνδρες στο στρατόπεδο των Ελλήνων στο Πέτα. Παρά τη θαρραλέα άμυνα των Ελλήνων και των φιλελλήνων, οι Τούρκοι κατάφεραν να κυριαρχήσουν λόγω της υπεροχής τους στον αριθμό και στη στρατηγική τους.
Η μάχη στο Πέτα αποτελεί ένα από τα σημαντικά επεισόδια της Ελληνικής Επανάστασης και αποτελεί μάθημα για την ανάγκη οργάνωσης, συνεργασίας και αποφασιστικότητας στην αντιμετώπιση των εχθρών της πατρίδας. Η ιστορία μας υπενθυμίζει ότι η ενότητα και η αλληλεγγύη είναι απαραίτητες για την επιτυχία μιας εθνικής πάλης, και ότι οι διαφορετικές και οι αντιπαραθέσεις μπορούν να αποδυναμώσουν τον αγώνα μας. Ας αντλήσουμε δίδαγμα από τα λάθη του παρελθόντος και ας προχωρήσουμε ενωθούμε για το κοινό μας στόχο, την ελευθερία και την ανεξαρτησία μας.