H αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας παραμένει ένας τομέας που η πολιτεία δυσκολεύεται να αντιμετωπίσει με αποτελεσματικό τρόπο.
Η τροποποίηση του νομοσχεδίου για την ενδοοικογενειακή βία έχει προκαλέσει ανησυχίες στο Κέντρο Διοτίμα και άλλες ενώσεις της κοινωνίας των πολιτών. Οι τροποποιήσεις που προτείνονται παραβιάζουν βασικές αρχές της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης και δεν ανταποκρίνονται ικανοποιητικά στις ανάγκες πρόληψης και προστασίας των θυμάτων.
Μία από τις κύριες κριτικές αφορά την απουσία σαφών ορισμών και ποινικών προβλέψεων για την ψυχολογική και οικονομική βία σε βάρος ενηλίκων, καθώς και την έλλειψη πρόβλεψης για την επιτάχυνση των διαδικασιών και την κατά προτεραιότητα εκδίκαση των περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας. Επίσης, η σύνδεση της αποζημίωσης των θυμάτων με την ποινική διαμεσολάβηση δημιουργεί προβλήματα στην πρόσβασή τους σε αποτελεσματική νομική υποστήριξη.
Οι παρεμβάσεις στον νόμο για την ενδοοικογενειακή βία πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τις ανάγκες των θυμάτων και να ενισχύουν τις νομικές διαδικασίες που προστατεύουν τα δικαιώματά τους. Η πρόληψη και η αποτροπή της ενδοοικογενειακής βίας πρέπει να αποτελούν προτεραιότητα για την κυβέρνηση, καθώς η ατιμωρησία των δραστών ενθαρρύνει την επανάληψη των εγκλημάτων.
Συνολικά, η πρόσφατη νομοθετική πρωτοβουλία για την ενδοοικογενειακή βία αποτελεί ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά απαιτείται περαιτέρω διάλογος και συνεργασία με τις ενδιαφερόμενες πλευρές για τη βελτίωση της νομοθεσίας και την προστασία των θυμάτων. Μόνο με συνεργασία και αμοιβαία κατανόηση μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα περιβάλλον όπου η ενδοοικογενειακή βία θα αντιμετωπίζεται με αποτελεσματικό και δίκαιο τρόπο.