Η μεγάλη σφαγή του Ηρακλείου
Η ιστορία της Κρήτης κατά την περίοδο μετά τον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897 είναι γεμάτη ανατροπές και συγκρούσεις. Μετά την ταπεινωτική ήττα της Ελλάδας, οι Κρητικοί, που είχαν εξεγερθεί κατά του οθωμανικού ζυγού, κατάφεραν να αποκτήσουν αυτονομία με τη βοήθεια των Μεγάλων Δυνάμεων. Στις 18 Ιουλίου 1898, η Συνέλευση των Κρητών εξέλεξε το «Εκτελεστικόν Κρήτης», στο οποίο συμμετείχε ο Ελευθέριος Βενιζέλος και άλλοι σημαντικοί ηγέτες.
Η κατάσταση στην Κρήτη ήταν τεταμένη, καθώς οι Τουρκοκρητικοί, που αποτελούσαν περίπου το 15% του πληθυσμού, ανησυχούσαν για την αυτονομία των χριστιανών. Στις 25 Αυγούστου 1898, ξέσπασαν βιαιότητες με σφαγές χριστιανών και την απώλεια 17 Άγγλων στρατιωτών και του πρόξενου της Αγγλίας. Η Αγγλία αντέδρασε άμεσα, τιμωρώντας τους υπαίτιους και οδηγώντας σε αποχώρηση του τουρκικού στρατού από την Κρήτη.
Η 2α Νοεμβρίου 1898 σηματοδότησε την οριστική αποχώρηση των Τούρκων από το νησί, και η ελευθερία της Κρήτης έγινε πραγματικότητα. Η Κρητική Πολιτεία που ιδρύθηκε αποτέλεσε το μεταβατικό στάδιο μέχρι την ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα το 1913, τερματίζοντας μια μακρόχρονη περίοδο υποδούλωσης.
Σον Κόνερι: Ο πρώτος (και καλύτερος) Τζέιμς Μποντ
Ο Σον Κόνερι (Sean Connery) ήταν διάσημος ηθοποιός από τη Σκωτία, ο πρώτος που ενσάρκωσε τον Τζέιμς Μποντ στη μεγάλη οθόνη και ο καλύτερος στο ρόλο αυτό από τους ηθοποιούς που ακολούθησαν, σύμφωνα με ειδικούς και κοινό. Η δημοφιλία που απέκτησε ως Πράκτωρ 007 τον βοήθησε να χτίσει μία αξιοπρόσεχτη κινηματογραφική καριέρα που ολοκληρώθηκε το 2003.
Ο Τόμας Σον Κόνερι γεννήθηκε στις 25 Αυγούστου 1930 στο Εδιμβούργο από φτωχή οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν εργάτης και η μητέρα του καθαρίστρια. Εγκατέλειψε νωρίς το σχολείο, εργάστηκε ως γαλατάς στη γειτονιά του και στα 16 του έγινε δεκτός στο Πολεμικό Ναυτικό του Ηνωμένου Βασιλείου, από το οποίο αφυπηρέτησε τρία χρόνια αργότερα εξαιτίας ενός προβλήματος υγείας. Τότε άρχισε να εξασκείται στο μποντιμπίλντιγκ και να ποζάρει ως μοντέλο για επίδοξους ζωγράφους και σε καταλόγους ανδρικής μόδας. Διαγωνίσθηκε στα διεθνή ανδρικά καλλιστεία για τον τίτλο του «Μίστερ Κόσμος», που του άνοιξαν τον δρόμο για να εργαστεί ως κομπάρσος σε θεατρικές παραγωγές.
Το 1954 έπαιξε ένα μικρό ρόλο σε μία περιοδεύουσα παράσταση του μιούζικαλ των Ρότζερς και Χάμερστιν «South Pacific» και στην πορεία ανέλαβε τον πρωταγωνιστικό ρόλο του έργου. Ακολούθησαν ρόλοι στο θέατρο και την τηλεόραση, όπως του μποξέρ Μάουντεν Ριβέρα στην τηλεοπτική παραγωγή του BBC «Requiem for a Heavyweight» (1957).
Ο Σον Κόνερι έκανε το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο με το μιούζικαλ «Lilacs in the Spring» (1954), στο οποίο πρωταγωνιστούσε ο Έρολ Φλιν, κι έλαβε τις πρώτες του καλές κριτικές για το ρόλο του στην κωμωδία «Επιχείρηση: Κόκκινο Προγεφύρωμα» («On the Fiddle», 1961). Άλλες αξιοσημείωτες ταινίες του εκείνης της περιόδου ήταν η παιδική περιπέτεια της Ντίσνεϊ «Οι Τρεις Ευχές» («Darby O' Gil and the Little People», 1959) και το πολεμικό έπος «Η πιο μεγάλη μέρα του πολέμου» («The Longest Day», 1962), που αναφέρεται στην απόβαση στην Νορμανδία.
Κώστας Ταχτσής
οιητής και συγγραφέας της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς. Το μοναδικό μυθιστόρημά του «Το τρίτο στεφάνι», που εκδόθηκε το 1962, σφράγισε την ελληνική λογοτεχνία.
Ο Κώστας Ταχτσής γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 8 Οκτωβρίου 1927. Ο πατέρας του Γρηγόριος και η μητέρα του Έλλη (το γένος Ζάχου), κατάγονταν από την Ανατολική Ρωμυλία. Σε ηλικία επτά ετών, μετά τον χωρισμό των γονιών του, έφυγε για την Αθήνα με τη γιαγιά του.
Στην Αθήνα πέρασε τα μαθητικά και εφηβικά του χρόνια και γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου φοίτησε για δύο χρόνια. Είχε προηγηθεί μία αίτησή του στη Σχολή Εμποροπλοιάρχων, χωρίς επιτυχία, λόγω ασθένειάς του και αδυναμίας να παραστεί στις εξετάσεις. Το 1947 κατατάχτηκε στο στρατό κι έφτασε ως το βαθμό του εφέδρου ανθυπολοχαγού. Στη συνέχεια εργάστηκε ως γραμματέας του αμερικανού επόπτη στο υδροηλεκτρικό έργο του Λούρου.
Στα γράμματα εμφανίστηκε το 1951 με την ποιητική συλλογή «Ποιήματα» και ακολούθησε τον επόμενο χρόνο η συλλογή «Τα μικρά ποιήματα». Τα δύο αυτά έργα του τα αποκήρυξε σιωπηλά αργότερα. Μέχρι το 1956 κυκλοφόρησε τρεις ακόμα ποιητικές συλλογές: «Περί ώραν δωδεκάτην» (1953), «Η Συμφωνία του Μπραζίλιαν» (1954) και «Καφενείον το Βυζάντιον» (1956). Η ποίησή του κινείται στο πλαίσιο της καθημερινής ζωής και χαρακτηρίζεται από έντονα λυρική διάθεση. Την ίδια περίοδο συνδέθηκε φιλικά με τους Οδυσσέα Ελύτη, Νίκο Γκάτσο και Ανδρέα Εμπειρίκο. Το 1954 έφυγε για την Αγγλία, όπου έμεινε ως το καλοκαίρι του επόμενου χρόνου. Επέστρεψε στην Αθήνα και ασχολήθηκε επαγγελματικά με τη διδασκαλία της αγγλικής γλώσσας.
Από την άνοιξη του 1956 έως τον Δεκέμβρη του 1964 περιπλανήθηκε σε διάφορα μέρη του κόσμου (Γερμανία, Αυστρία, Αφρική, Αυστραλία), με ενδιάμεσες επιστροφές στην Ελλάδα. Στην περίοδο αυτή μπάρκαρε σε δανέζικο φορτηγό πλοίο προς τη Γερμανία, εργάστηκε στα γυρίσματα της ταινίας του Τζιν Νεγκουλέσκο «Το παιδί και το δελφίνι», που γυρίστηκε στην Ύδρα το 1956, τέλεσε χρέη μάνατζερ σε περιοδεία του κλασσικού πιανίστα Τώνη Γεωργίου στην Αφρική, εργάστηκε ως υπάλληλος εμπορικού καταστήματος και σιδηροδρομικός υπάλληλος στην Αυστραλία.
Το 1960 ξεκίνησε για το γύρο της Ευρώπης με βέσπα. Στις χώρες που επισκέφτηκε έγραψε «Το Τρίτο στεφάνι», το οποίο ολοκλήρωσε στην Αυστραλία, κατά τη διάρκεια της δεύτερης εκεί παραμονής του και το έστειλε στην Ελλάδα για εκτύπωση. Το έργο απορρίφθηκε ως ακατάλληλο και ο Ταχτσής πραγματοποίησε ιδιωτική έκδοσή του στην Αθήνα το 1962. Το μοναδικό του μυθιστόρημα γνώρισε πολλές εκδόσεις, μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες, αγαπήθηκε και διαβάστηκε πολύ από το αναγνωστικό κοινό, ως ένας πιστός και αληθινός πίνακας της νεοελληνικής ζωής.
Την ίδια χρονιά έφυγε για την Αμερική, όπου έμεινε ως το τέλος του 1964. Μετά την οριστική επιστροφή του στην Αθήνα συνεργάστηκε με το πρωτοποριακό λογοτεχνικό περιοδικό «Πάλι» και εργάστηκε ως ξεναγός και μεταφραστής. Μετά την επιβολή της δικτατορίας των Συνταγματαρχών (1967) πρωτοστάτησε στην αντιστασιακή έκδοση των «18 Κειμένων» Ελλήνων συγγραφέων κατά της λογοκρισίας (1971). Τη δεκαετία του '70 εξέδωσε τις συλλογές διηγημάτων «Τα Ρέστα» (1972) και «Η γιαγιά μου η Αθήνα» (1979). Τα τελευταία χρόνια της ζωής του σχεδόν εγκατέλειψε το γράψιμο.
Ο Ταχτσής είχε να παρουσιάσει και πλούσιο μεταφραστικό έργο. Μετέφρασε έργα συγγραφέων, όπως τη «Φιλουμένα Μαρτουράνο» του Εντουάρντο ντε Φίλιπο, καθώς και πολλές κωμωδίες του Αριστοφάνη. Για τη μεταφραστική του εργασία στον Αριστοφάνη είχε επικριθεί από την κριτική για πολλές μεταφραστικές ελευθεριότητες και αυθαιρεσίες.
Δηλωμένος ομοφυλόφιλος και τραβεστί, ο Κώστας Ταχτσής δολοφονήθηκε άγρια κάτω από άγνωστες συνθήκες στο σπίτι του στον Κολωνό στις 25 Αυγούστου 1988, σύμφωνα με την ιατροδικαστική έκθεση, σε ηλικία 61 ετών. Το έγκλημα παραμένει ακόμα ανεξιχνίαστο και ο δράστης του ασύλληπτος. Ο γνωστός δημοσιογράφος Κώστας Τσαρούχας στο βιβλίο του «Η δολοφονία του συγγραφέα» υποστηρίζει ότι τον Ταχτσή τον σκότωσε ο τελευταίος του πελάτης, όταν διαπίστωσε πως στο κρεβάτι δεν βρισκόταν με γυναίκα, αλλά με άντρα.
Ο Άγιος Τίτος είναι μια σημαντική μορφή της Χριστιανοσύνης και ένας από τους 70 Αποστόλους. Η μνήμη του εορτάζεται στις 25 Αυγούστου από την Ορθόδοξη Εκκλησία και στις 26 Ιανουαρίου από τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Η ημέρα αυτή είναι επίσης γιορτή για όσους φέρουν το όνομα Τίτος.
Γεννημένος ως Έλληνας ειδωλολάτρης στην Αντιόχεια, ο Τίτος είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει τη διδασκαλία και τα θαύματα του Ιησού Χριστού στα Ιεροσόλυμα. Υπήρξε μαθητής του Αποστόλου Παύλου, τον οποίο ακολούθησε σε πολλές περιοδείες. Κατά την τέταρτη περιοδεία του, ο Παύλος τον χειροτόνησε επίσκοπο Κρήτης.
Ο Απόστολος Τίτος πέθανε σε βαθύ γήρας στην Γόρτυνα της Κρήτης, πιθανώς το 96 ή το 107 μ.Χ. Είναι προστάτης Άγιος της Κρήτης και η κάρα του φυλάσσεται στον ναό του Αγίου Τίτου στο Ηράκλειο.
Το απολυτίκιο του Αγίου Τίτου αναγνωρίζει τη θεία του εμπειρία και τη συμβολή του στην πίστη, προβάλλοντας την ευλάβεια που ενέπνευσε στους πιστούς
Βιογραφίες
Θέατρο - Κινηματογράφος
Γιάννης Γκιωνάκης
Ο μεγάλος έλληνας κωμικός Γιάννης Γκιωνάκης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 18 Σεπτεμβρίου 1922. Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή Αθηνών, θέλοντας να ακολουθήσει το επάγγελμα του πατέρα του, που ήταν γιατρός. Πολύ γρήγορα, όμως, εγκατέλειψε την Ιατρική για να γίνει ηθοποιός και τελείωσε τη Δραματική Σχολή του Κάρολου Κουν.
Στο θέατρο πρωτοεμφανίστηκε το 1944, στην παράσταση «Τελευταίος Ασπροκόρακας». Ακολούθησαν ο «Βυσσινόκηπος» του Τσέχωφ, ο «Βυθός» και «Η Ζωή ξαναρχίζει», ενώ μεγάλες θεατρικές επιτυχίες του ήταν η «Σπασμένη Στάμνα» του Κλάιστ, ο «Κοριός» του Μαγιακόφσκι, σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολωμού και ο «Αρχοντοχωριάτης» του Μολιέρου. Επίσης, υπήρξε κλασσικός ερμηνευτής του Ψαθά, του Σακελάριου και του Γιαννακόπουλου.
Στην επιθεώρηση εμφανίστηκε στον «Έγκμοντ», τον «Πειρασμό», το «Βίρα τις άγκυρες», «Ο μπαμπάς εκπαιδεύεται», «Καινούργια Αθήνα», «Άνθρωποι του '60», «Ζητείται τεμπέλης» και άλλα.
Στον κινηματογράφο έκανε το ντεμπούτο του το 1946, στο «Παπούτσι από τον τόπο σου». Ως τα μέσα της δεκαετία του '80 ακολούθησαν άλλες 100 ταινίες, από τις οποίες ξεχωρίζουν: «Το κορίτσι με τα παραμύθια» (1957), «Παιδί του δρόμου» (1957), «Τα κίτρινα γάντια» (1960), «Η ωραία του κουρέα» (1969), «Ένα αγόρι αλλιώτικο από τα άλλα» (1971), «Ο άνθρωπος που έσπαγε πλάκα» (1972).
Πέθανε στις 25 Αυγούστου του 2002.
Νάσος Κεδράκας
Έλληνας ηθοποιός του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης. Διακρίθηκε σε ρόλους δευτεραγωνιστή κι έγινε ευρύτερα γνωστός μέσα από την τηλεόραση τη δεκαετία του 1970. Στα πρώτα στάδια της καριέρας του εμφανιζόταν ως Θάνος Κεδράκας.
Ο Αθανάσιος (Νάσος ή Θάνος) Κεδράκας γεννήθηκε στα Τρίκαλα στις 21 Νοεμβρίου 1915. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Ωδείου, από όπου αποφοίτησε το 1942.
Υπηρέτησε όλα τα είδη του θεάτρου, σε θιάσους όπως της κυρίας Κατερίνας, της Μαρίκας Κοτοπούλη, της Σοφίας Βέμπο, του Κώστα Μουσούρη, του Βασίλη Αργυρόπουλου και του Μάνου Κατράκη. Συμμετείχε στον θίασο Ενωμένοι Καλλιτέχνες (1945-1946), που συγκρότησαν ηθοποιοί προσκείμενοι στο ΕΑΜ, όπως οι Αιμίλιος Βεάκης, Λυκούργος Καλλέργης, Δήμος Σταρένιος, Θόδωρος Μορίδης, Τίτος Βανδής, Αλέξης Δαμιανός και Αλέκα Παΐζη. Για πολλά χρόνια υπήρξε μέλος του Εθνικού Θεάτρου. Ξεκίνησε τη θητεία του στο Εθνικό το 1941 με τον ρόλο του «Τονίνο» στο έργο του Κάρλο Γκολντόνι Η βεντάλια και την ολοκλήρωσε στις αρχές του 1976 ως «πλοίαρχος» στην κωμωδία του Σαίξπηρ Δωδεκάτη Νύχτα.
Το 1946 έκανε την πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο, στο δράμα του Γιώργου Τζαβέλα Πρόσωπα Λησμονημένα. Χαρακτηριστικός ήταν ο ρόλος του στην κομεντί του Τζαβέλα Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα (1965), όπου υποδυόταν τον «Μικέ», τον φαρμακοποιό φίλο του πρωταγωνιστή της ταινίας Γιώργου Κωνσταντίνου.
Παρότι έπαιξε σε περίπου 200 ταινίες και είχε πολύχρονη παρουσία στο θεατρικό σανίδι, ο Νάσος Κεδράκας έγινε γνωστός μέσα από την τηλεόραση τη δεκαετία του '70. Μεγάλη του επιτυχία Ο Φωτογράφος του χωριού, ένα σήριαλ 16 επεισοδίων σε σκηνοθεσία Αντώνη Βογιάζου, που προβλήθηκε από την ΕΡΤ την τηλεοπτική σεζόν 1977-1978. Υποδύεται τον φωτογράφο σ' ένα ερημωμένο από τη μετανάστευση ελληνικό χωριό του Παρνασσού, τη Βάργιανη. Πολλοί από τους συγχωριανούς του, αλλά και άλλοι από τα γειτονικά χωριά, τον επισκέπτονται για φωτογράφηση, ενώ η προσωπική τους ιστορία γίνεται το θέμα κάθε επεισοδίου.
Ο Νάσος Κεδράκας πέθανε στις 25 Αυγούστου 1981 από καρδιακή προσβολή και ετάφη στην Ηλιούπολη, όπου διέμενε και δραστηριοποιόταν στα πολιτιστικά δρώμενα του αθηναϊκού προαστίου. Ήταν παντρεμένος σε δεύτερο γάμο με την κομμώτρια Κικίτσα Κεδράκα, στέλεχος του ΚΚΕ.
Φιλμογραφία
Πρόσωπα Λησμονημένα (1946)
Ο Μίκης και ο Φίκης / Προπαντός ψυχραιμία (1951)
Δολάρια και όνειρα (1956)
Έγκλημα στο Κολωνάκι (1959)
Ο σκληρός άντρας (1961)
Προδομένη αγάπη (1962)
Ψηλά τα χέρια Χίτλερ (1962)
Οι ανειδίκευτοι / Ευτυχώς χωρίς δουλειά (1963)
Μικροί και μεγάλοι εν δράσει(1963)
Αγάπησα και πόνεσα (1963)
Κόσμος και κοσμάκης (1964)
Άλλος για το εκατομμύριο (1964)
Ο εμίρης και ο κακομοίρης (1964)
Ζητιάνος μιας αγάπης (1964)
Η χαρτοπαίχτρα (1964)
Αδικημένη (1964)
Ήταν όλοι τους... κορόιδα! (1964)
Και οι... 14 ήταν υπέροχοι! (1965)
Πράκτορες 005 εναντίον Χρυσοπόδαρου (1965)
Μια τρελλή τρελλή οικογένεια (1965)
Με πόνο και με δάκρυα (1965)
Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα (1965)
Εξιλέωση (1965)
Ο άνθρωπος που γύρισε από τον πόνο (1966)
Ο μπαμπάς μου ο τεντυμπόυς (1966)
Κούνια που σε κούναγε (1966)
Ο Μελέτης στην Άμεσο Δράση (1966)
Η Κλεοπάτρα ήταν Αντώνης / Η Κλεοπάτρα εν δράσει (1966)
Πατέρα κάτσε φρόνιμα (1967)
Τρούμπα 67 (1967)
Ο σπαγγοραμένος (1967)
Κάποτε κλαίνε και οι δυνατοί (1967)
Χάιδω (1967)
Ο αχόρταγος (1967)
Ένας απένταρος λεφτάς (1967)
Η παιχνιδιάρα (1967)
Βίβα Ρένα (1967)
Δημήτρη μου Δημήτρη μου (1967)
Καπετάν φάντης μπαστούνι (1968)
Ο ψεύτης (1968)
Ο τρελλός τάχει 400 (1968)
Ξεριζωμένη γενηά (1968)
Ποιος Θανάσης!! (1968)
Τα ψίχουλα του κόσμου (1968)
Ταπεινός και καταφρονεμένος (1968)
Το πιο λαμπρό μπουζούκι (1968)
Αυτή που δεν λύγισε (1968)
Για ποιον χτυπά η... κουδούνα (1968)
Ο άνθρωπος της καρπαζιάς (1969)
Ο γίγας της Κυψέλης (1969)
Ο πρόσφυγας (1969)
Ξύπνα Βασίλη (1969)
Η σφραγίδα του Θεού (1969)
'Ενας άντρας με συνείδηση (1969)
Πεθαίνω κάθε ξημέρωμα (1969)
Το ανθρωπάκι (1969)
Ορατότης μηδέν (1969)
Φοβάται ο Γιάννης το θεριό... (1969)
Ένας μάγκας στα σαλόνια (1969)
Ησαΐα... μη χορεύεις (1969)
Για την τιμή και τον έρωτα (1969)
Εν ονόματι του νόμου (1970)
Ο αστραπόγιαννος (1970)
Οι γενναίοι του Βορρά (1970)
Ο Γιακουμής μια ρωμέικη καρδιά (1970)
Ζητούνται γαμπροί με προίκα (1970)
Κατάχρησις εξουσίας (1971)
Ο κατεργάρης (1971)
Ο τρελοπενηντάρης (1971)
Αγάπησα έναν αλήτη (1971)
Οι άνδρες ξέρουν ν' αγαπούν (1971)
Μια Ελληνίδα στο χαρέμι (1971)
Ζητείται επειγόντως γαμπρός (1971)
Ο εχθρός του λαού (1972)
Ο κύριος σταθμάρχης (1972)
Παύλος Μελάς (1974)
Τηλεόραση
Η κοκκορόμυαλη (1971)
Χαρούμενη Κυριακή (1972)
Η συνωμοσία της σιωπής (1973)
Λούνα Παρκ (1974)
Μενεξεδένια πολιτεία (1975)
Ελληνικοί μύθοι: Θηβαϊκός κύκλος (1975)
Ο Χριστός ξανασταυρώνεται (1975)
Φάρος (1976)
Λέσχη μυστηρίου: Αυστηρώς προσωπικό (1976)
Μια φορά κι έναν καιρό: Το μαγικό κουμπί (1976)
Πράσινα στάχυα (1976)
Υποψίες (1977)
Υποψίες: Ζήτημα συνειδήσεως (1977)
Υποψίες: Ποιος σκότωσε τη Ρόζα (1977)
Υποψίες: Το καλοκαίρι του φόβου (1977)
Ο φωτογράφος του χωριού (1977)
Λεηλασία μιας ζωής (1978)
Υποψίες: Επικίνδυνη στοργή (1978)
Αργώ (1980)
Ιούλιος και Ιουλιέτα (1980)
Τα παλιόπαιδα τ' ατίθασα: Καταπράσινα δολλάρια (1980)
Όλα του γάμου δύσκολα (1981)
Λούμπεν (1981)
Έλληνας ηθοποιός του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης. Διακρίθηκε σε ρόλους δευτεραγωνιστή κι έγινε ευρύτερα γνωστός μέσα από την τηλεόραση τη δεκαετία του 1970. Στα πρώτα στάδια της καριέρας του εμφανιζόταν ως Θάνος Κεδράκας.
Ο Αθανάσιος (Νάσος ή Θάνος) Κεδράκας γεννήθηκε στα Τρίκαλα στις 21 Νοεμβρίου 1915. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Ωδείου, από όπου αποφοίτησε το 1942.
Υπηρέτησε όλα τα είδη του θεάτρου, σε θιάσους όπως της κυρίας Κατερίνας, της Μαρίκας Κοτοπούλη, της Σοφίας Βέμπο, του Κώστα Μουσούρη, του Βασίλη Αργυρόπουλου και του Μάνου Κατράκη. Συμμετείχε στον θίασο Ενωμένοι Καλλιτέχνες (1945-1946), που συγκρότησαν ηθοποιοί προσκείμενοι στο ΕΑΜ, όπως οι Αιμίλιος Βεάκης, Λυκούργος Καλλέργης, Δήμος Σταρένιος, Θόδωρος Μορίδης, Τίτος Βανδής, Αλέξης Δαμιανός και Αλέκα Παΐζη. Για πολλά χρόνια υπήρξε μέλος του Εθνικού Θεάτρου. Ξεκίνησε τη θητεία του στο Εθνικό το 1941 με τον ρόλο του «Τονίνο» στο έργο του Κάρλο Γκολντόνι Η βεντάλια και την ολοκλήρωσε στις αρχές του 1976 ως «πλοίαρχος» στην κωμωδία του Σαίξπηρ Δωδεκάτη Νύχτα.
Το 1946 έκανε την πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο, στο δράμα του Γιώργου Τζαβέλα Πρόσωπα Λησμονημένα. Χαρακτηριστικός ήταν ο ρόλος του στην κομεντί του Τζαβέλα Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα (1965), όπου υποδυόταν τον «Μικέ», τον φαρμακοποιό φίλο του πρωταγωνιστή της ταινίας Γιώργου Κωνσταντίνου.
Παρότι έπαιξε σε περίπου 200 ταινίες και είχε πολύχρονη παρουσία στο θεατρικό σανίδι, ο Νάσος Κεδράκας έγινε γνωστός μέσα από την τηλεόραση τη δεκαετία του '70. Μεγάλη του επιτυχία Ο Φωτογράφος του χωριού, ένα σήριαλ 16 επεισοδίων σε σκηνοθεσία Αντώνη Βογιάζου, που προβλήθηκε από την ΕΡΤ την τηλεοπτική σεζόν 1977-1978. Υποδύεται τον φωτογράφο σ' ένα ερημωμένο από τη μετανάστευση ελληνικό χωριό του Παρνασσού, τη Βάργιανη. Πολλοί από τους συγχωριανούς του, αλλά και άλλοι από τα γειτονικά χωριά, τον επισκέπτονται για φωτογράφηση, ενώ η προσωπική τους ιστορία γίνεται το θέμα κάθε επεισοδίου.
Ο Νάσος Κεδράκας πέθανε στις 25 Αυγούστου 1981 από καρδιακή προσβολή και ετάφη στην Ηλιούπολη, όπου διέμενε και δραστηριοποιόταν στα πολιτιστικά δρώμενα του αθηναϊκού προαστίου. Ήταν παντρεμένος σε δεύτερο γάμο με την κομμώτρια Κικίτσα Κεδράκα, στέλεχος του ΚΚΕ.
Φιλμογραφία
Πρόσωπα Λησμονημένα (1946)
Ο Μίκης και ο Φίκης / Προπαντός ψυχραιμία (1951)
Δολάρια και όνειρα (1956)
Έγκλημα στο Κολωνάκι (1959)
Ο σκληρός άντρας (1961)
Προδομένη αγάπη (1962)
Ψηλά τα χέρια Χίτλερ (1962)
Οι ανειδίκευτοι / Ευτυχώς χωρίς δουλειά (1963)
Μικροί και μεγάλοι εν δράσει(1963)
Αγάπησα και πόνεσα (1963)
Κόσμος και κοσμάκης (1964)
Άλλος για το εκατομμύριο (1964)
Ο εμίρης και ο κακομοίρης (1964)
Ζητιάνος μιας αγάπης (1964)
Η χαρτοπαίχτρα (1964)
Αδικημένη (1964)
Ήταν όλοι τους... κορόιδα! (1964)
Και οι... 14 ήταν υπέροχοι! (1965)
Πράκτορες 005 εναντίον Χρυσοπόδαρου (1965)
Μια τρελλή τρελλή οικογένεια (1965)
Με πόνο και με δάκρυα (1965)
Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα (1965)
Εξιλέωση (1965)
Ο άνθρωπος που γύρισε από τον πόνο (1966)
Ο μπαμπάς μου ο τεντυμπόυς (1966)
Κούνια που σε κούναγε (1966)
Ο Μελέτης στην Άμεσο Δράση (1966)
Η Κλεοπάτρα ήταν Αντώνης / Η Κλεοπάτρα εν δράσει (1966)
Πατέρα κάτσε φρόνιμα (1967)
Τρούμπα 67 (1967)
Ο σπαγγοραμένος (1967)
Κάποτε κλαίνε και οι δυνατοί (1967)
Χάιδω (1967)
Ο αχόρταγος (1967)
Ένας απένταρος λεφτάς (1967)
Η παιχνιδιάρα (1967)
Βίβα Ρένα (1967)
Δημήτρη μου Δημήτρη μου (1967)
Καπετάν φάντης μπαστούνι (1968)
Ο ψεύτης (1968)
Ο τρελλός τάχει 400 (1968)
Ξεριζωμένη γενηά (1968)
Ποιος Θανάσης!! (1968)
Τα ψίχουλα του κόσμου (1968)
Ταπεινός και καταφρονεμένος (1968)
Το πιο λαμπρό μπουζούκι (1968)
Αυτή που δεν λύγισε (1968)
Για ποιον χτυπά η... κουδούνα (1968)
Ο άνθρωπος της καρπαζιάς (1969)
Ο γίγας της Κυψέλης (1969)
Ο πρόσφυγας (1969)
Ξύπνα Βασίλη (1969)
Η σφραγίδα του Θεού (1969)
'Ενας άντρας με συνείδηση (1969)
Πεθαίνω κάθε ξημέρωμα (1969)
Το ανθρωπάκι (1969)
Ορατότης μηδέν (1969)
Φοβάται ο Γιάννης το θεριό... (1969)
Ένας μάγκας στα σαλόνια (1969)
Ησαΐα... μη χορεύεις (1969)
Για την τιμή και τον έρωτα (1969)
Εν ονόματι του νόμου (1970)
Ο αστραπόγιαννος (1970)
Οι γενναίοι του Βορρά (1970)
Ο Γιακουμής μια ρωμέικη καρδιά (1970)
Ζητούνται γαμπροί με προίκα (1970)
Κατάχρησις εξουσίας (1971)
Ο κατεργάρης (1971)
Ο τρελοπενηντάρης (1971)
Αγάπησα έναν αλήτη (1971)
Οι άνδρες ξέρουν ν' αγαπούν (1971)
Μια Ελληνίδα στο χαρέμι (1971)
Ζητείται επειγόντως γαμπρός (1971)
Ο εχθρός του λαού (1972)
Ο κύριος σταθμάρχης (1972)
Παύλος Μελάς (1974)
Τηλεόραση
Η κοκκορόμυαλη (1971)
Χαρούμενη Κυριακή (1972)
Η συνωμοσία της σιωπής (1973)
Λούνα Παρκ (1974)
Μενεξεδένια πολιτεία (1975)
Ελληνικοί μύθοι: Θηβαϊκός κύκλος (1975)
Ο Χριστός ξανασταυρώνεται (1975)
Φάρος (1976)
Λέσχη μυστηρίου: Αυστηρώς προσωπικό (1976)
Μια φορά κι έναν καιρό: Το μαγικό κουμπί (1976)
Πράσινα στάχυα (1976)
Υποψίες (1977)
Υποψίες: Ζήτημα συνειδήσεως (1977)
Υποψίες: Ποιος σκότωσε τη Ρόζα (1977)
Υποψίες: Το καλοκαίρι του φόβου (1977)
Ο φωτογράφος του χωριού (1977)
Λεηλασία μιας ζωής (1978)
Υποψίες: Επικίνδυνη στοργή (1978)
Αργώ (1980)
Ιούλιος και Ιουλιέτα (1980)
Τα παλιόπαιδα τ' ατίθασα: Καταπράσινα δολλάρια (1980)
Όλα του γάμου δύσκολα (1981)
Λούμπεν (1981)
Νιλ Άρμστρονγκ
Αμερικανός αστροναύτης, ο πρώτος άνθρωπος που πάτησε το πόδι του στη Σελήνη.
Ο Νιλ Άρμστρονγκ (Neil Armstrong) γεννήθηκε στη Γουαπακονίτα του Οχάιο την 5η Αυγούστου 1930. Από μικρός εξοικειώθηκε με τα αεροπλάνα, όταν σε ηλικία 6 ετών πρωτοπέταξε με τον πατέρα του, που ήταν δημόσιος υπάλληλος στην πολιτεία του Οχάιο. Στα 16 του απόκτησε δίπλωμα πιλότου και αμέσως μετά πραγματοποίησε πτήση σόλο.
Μετά την αποφοίτησή του από το Γυμνάσιο, γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο Περντιού για να σπουδάσει αεροναυπηγός. Δύο χρόνια αργότερα διέκοψε τις σπουδές του για να υπηρετήσει τη θητεία του. Κατετάγη ως χειριστής αεροσκάφους στην αεροπορία του ναυτικού και συμμετείχε στον πόλεμο της Κορέας. Το 1952, μετά την αφυπηρέτησή του, επέστρεψε στο Πανεπιστήμιο και ολοκλήρωσε τις σπουδές του.
Το 1955 μπήκε στην Εθνική Συμβουλευτική Επιτροπή Αεροναυτικής (NACA) – τη μετέπειτα NASA – και εξελίχθηκε σε έναν από τους καλύτερους δοκιμαστές αεροσκαφών του κόσμου, πραγματοποιώντας πτήσεις με ταχύτητα πάνω από 6.000 χιλιόμετρα την ώρα σε ύψος πάνω από 60 χιλιόμετρα με το πυραυλοκίνητο αεροσκάφος Χ-15.
Το 1962 επιλέχθηκε για το σώμα αστροναυτών και το 1966 ήταν κυβερνήτης της αποστολής «Τζέμινι 8», κατά τη διάρκεια της οποίας πραγματοποιήθηκε η πρώτη σύνδεση δύο διαστημοπλοίων στο διάστημα (16 και 17 Μαρτίου). Η δεύτερη διαστημική του πτήση ως κυβερνήτη της αποστολής «Απόλλων 11» τον έφερε στη Σελήνη στις 20 Ιουλίου 1969. Ιστορική έμεινε η φράση του, τη στιγμή που πατούσε το πόδι του στο φεγγάρι: «Ένα μικρό ανθρώπινο βήμα, ένα άλμα για την ανθρωπότητα».
Αμέσως μετά την ιστορική του πτήση παραιτήθηκε από το Σώμα των Αστροναυτών και το 1970 ονομάστηκε υπεύθυνος των αεροναυτικών δραστηριοτήτων της NASA. Τον επόμενο χρόνο παραιτήθηκε, για να γίνει καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Σινσινάτι. Παράλληλα, εργάσθηκε σε διάφορες επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα, είτε ως εκπρόσωπος τύπου, είτε ως μέλος διοικητικού συμβουλίου.
Ο Νιλ Άρμστρονγκ πέθανε στο Σινσινάτι του Οχάιο στις 25 Αυγούστου 2012,
Πηγή: https://www.sansimera.gr/biographies/1436?utm_source=newsletter&utm_medium=email&utm_campaign=sinevi_san_simera&utm_term=2024-08-25
© SanSimera.gr