Η δολοφονία Τελίνι και η Κατάληψη της Κέρκυρας από τη φασιστική Ιταλία
τις 27 Αυγούστου 1923, ο Ιταλός στρατηγός Ενρίκο Τελίνι (Enrico Tellini), ο οποίος ηγείτο μιας διεθνούς επιτροπής για τον καθορισμό των συνόρων μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας, δολοφονήθηκε κοντά στα Ελληνοαλβανικά σύνορα, μαζί με τέσσερις άλλους Ιταλούς αξιωματούχους. Η αποστολή του Τελίνι ήταν να καθορίσει τα σύνορα σύμφωνα με τη Συνθήκη των Σεβρών (1920) και την επακόλουθη Συνθήκη της Λωζάνης (1923). Η επίθεση ήταν αναπάντεχη και προκάλεσε σοβαρή διπλωματική κρίση.
Η Ιταλία κατηγόρησε την Ελλάδα για τη δολοφονία, υποστηρίζοντας ότι οι ελληνικές αρχές δεν είχαν λάβει τα απαραίτητα μέτρα για να προστατεύσουν την επιτροπή. Παρόλο που η Ελλάδα αρνήθηκε κάθε ευθύνη και πρότεινε να διεξαχθεί ανεξάρτητη διεθνής έρευνα, η Ιταλία απαιτούσε αποζημίωση και τιμωρία των υπευθύνων.
Η Κατάληψη της Κέρκυρας
Η Ιταλία, υπό τον Μουσολίνι, αντέδρασε δυναμικά στη δολοφονία Τελίνι. Στις 31 Αυγούστου 1923, η Ιταλία κατέλαβε την Κέρκυρα, ένα σημαντικό ελληνικό νησί στο Ιόνιο Πέλαγος. Η επίθεση ήταν μέρος της επιθετικής πολιτικής του Μουσολίνι, που στόχευε στην επέκταση της ιταλικής επιρροής στην περιοχή της Μεσογείου.
Η κατάληψη της Κέρκυρας προκάλεσε διεθνή κατακραυγή. Η Κοινωνία των Εθνών (προκάτοχος του ΟΗΕ) ανέλαβε να διαχειριστεί την κρίση, αλλά η Ιταλία αρνήθηκε να υποχωρήσει, απαιτώντας από την Ελλάδα να καταβάλει σημαντική αποζημίωση. Τελικά, η κρίση λύθηκε με τη διαμεσολάβηση της Κοινωνίας των Εθνών και τη συνδρομή του Συμβουλίου των Πρεσβευτών, ενός οργάνου που είχε αναλάβει την εποπτεία της εφαρμογής της Συνθήκης των Σεβρών.
Η Ελλάδα, υπό πίεση και με τον κίνδυνο περαιτέρω στρατιωτικών δράσεων, δέχθηκε να καταβάλει αποζημίωση και να ζητήσει συγγνώμη, ενώ η Ιταλία αποχώρησε από την Κέρκυρα στις 27 Σεπτεμβρίου 1923.
Συνέπειες
Η κρίση της Κέρκυρας ανέδειξε τη δυσλειτουργία της Κοινωνίας των Εθνών στην αντιμετώπιση επιθετικών ενεργειών από μεγάλες δυνάμεις. Επίσης, ενίσχυσε την εικόνα της Ιταλίας ως επιθετικής και επεκτατικής δύναμης, γεγονός που προμήνυε τη μελλοντική της πορεία προς τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Για την Ελλάδα, το επεισόδιο ήταν ένα οδυνηρό πλήγμα, καθώς η χώρα βρέθηκε διεθνώς απομονωμένη και αναγκασμένη να υποκύψει σε ξένη πίεση, με επιπτώσεις στην εθνική της κυριαρχία.
Ρίτσαρντ Γκιρ
Ο Ρίτσαρντ Γκιρ είναι ένας Αμερικανός ηθοποιός και κοινωνικός ακτιβιστής που έγινε γνωστός στις δεκαετίες του '70 και '80, όχι μόνο για την ελκυστική του εμφάνιση αλλά και για την ικανότητά του να ενσαρκώνει ρόλους που του απέφεραν διεθνή αναγνώριση. Γεννήθηκε στις 31 Αυγούστου 1949 στη Φιλαδέλφεια και μεγάλωσε στις Συρακούσες της Νέας Υόρκης.
Αφού άφησε τις σπουδές του στη φυσική αγωγή για να ακολουθήσει το πάθος του για τη μουσική και την υποκριτική, ο Γκιρ ξεκίνησε την καριέρα του στο θέατρο, συμμετέχοντας σε παραγωγές όπως το ροκ μιούζικαλ "Grease". Η πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο ήρθε το 1975, αλλά η αναγνώριση ήρθε με την ταινία "Looking for Mr. Goodbar" το 1977.
Ο Γκιρ καθιερώθηκε ως κινηματογραφικό αστέρι με ταινίες όπως το "American Gigolo" (1980) και "An Officer and a Gentleman" (1982), όπου οι ερμηνείες του τον ανέδειξαν σε σύμβολο του σεξ. Η μεγάλη εμπορική επιτυχία του "Pretty Woman" το 1990, όπου συμπρωταγωνίστησε με την Τζούλια Ρόμπερτς, τον εδραίωσε ως έναν από τους κορυφαίους ηθοποιούς της εποχής του.
Παρά τις επιτυχίες, ο Γκιρ αναζητά ακόμα τον μεγάλο ρόλο που θα τον καθιερώσει καλλιτεχνικά. Ωστόσο, έχει κερδίσει αναγνώριση με τη Χρυσή Σφαίρα για την ταινία "Chicago" (2002) και άλλες αξιόλογες ερμηνείες όπως στο "Primal Fear" (1996) και το "Norman" (2016).
Εκτός από την καριέρα του, ο Γκιρ είναι γνωστός για τον ακτιβισμό του, ιδίως για την υποστήριξή του στην ανεξαρτησία του Θιβέτ και το φιλανθρωπικό του έργο. Στην προσωπική του ζωή, έχει συνάψει τρεις γάμους και έχει δύο γιους.
Τζακ ο Αντεροβγάλτης
Ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης (Jack the Ripper στα Αγγλικά) είναι το ψευδώνυμο ενός από τους πιο διαβόητους κατά συρροή δολοφόνους στην ιστορία, ο οποίος έδρασε στην περιοχή Χουαϊτσάπελ του Ανατολικού Λονδίνου το 1888. Το όνομα αυτό συνδέεται με μια σειρά φρικιαστικών εγκλημάτων που παρέμειναν ανεξιχνίαστα και προκάλεσαν έντονη αγανάκτηση στην αγγλική κοινωνία.
Ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης φέρεται να έχει δολοφονήσει τουλάχιστον πέντε γυναίκες, όλες εκδιδόμενες, από τις 31 Αυγούστου έως τις 9 Νοεμβρίου 1888. Τα εγκλήματά του χαρακτηρίζονταν από βίαιες επιθέσεις, με τον λαιμό των θυμάτων να είναι κομμένος και τα σώματά τους ακρωτηριασμένα με χειρουργική ακρίβεια, γεγονός που υποδήλωνε ότι ο δολοφόνος είχε γνώσεις ανατομίας.
Παρά τις εκτεταμένες προσπάθειες της Σκότλαντ Γιάρντ για τον εντοπισμό και τη σύλληψή του, ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης δεν εντοπίστηκε ποτέ, καθιστώντας την υπόθεση μια από τις μεγαλύτερες αποτυχίες της Μητροπολιτικής Αστυνομίας του Λονδίνου. Η αποτυχία αυτή οδήγησε στην παραίτηση του αρχηγού της Σκότλαντ Γιάρντ, σερ Τσαρλς Γουόρεν.
Η ιστορία του Τζακ του Αντεροβγάλτη αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για πολυάριθμα λογοτεχνικά και κινηματογραφικά έργα, με το μυθιστόρημα τρόμου της Μαίρης Μπέλοκ Λόουντς, «Ο Ένοικος» («The Lodger»), να ξεχωρίζει. Η ιστορία αυτή μεταφέρθηκε επίσης πολλές φορές στον κινηματογράφο, με τον Άλφρεντ Χίτσκοκ να σκηνοθετεί μια από τις πιο γνωστές εκδοχές το 1927. Επιπλέον, ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης ενέπνευσε μουσικά κομμάτια από καλλιτέχνες όπως οι Judas Priest, Motorhead, και Μόρισεϊ.
Κατάθεση της Τιμίας Ζώνης της Θεοτόκου
Η Αγία Ζώνη της Θεοτόκου, ένα από τα σπάνια κειμήλια που συνδέονται με τη ζωή της Παναγίας, μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 395 από τον αυτοκράτορα Αρκάδιο. Αυτή η ιερή ζώνη, κατασκευασμένη από τρίχες καμήλας, τοποθετήθηκε σε μια χρυσή θήκη, γνωστή ως Αγία Σωρός, και φυλάχθηκε στον ναό της Θεοτόκου στη συνοικία Χαλκοπρωτεία της Κωνσταντινούπολης.
Περίπου 410 χρόνια αργότερα, ο αυτοκράτορας Λέων ΣΤ' ο Σοφός, άνοιξε την Αγία Σωρό για να ζητήσει τη θεία παρέμβαση, καθώς η σύζυγός του Ζωή υπέφερε από δαιμονική επίθεση. Μετά από την προσκύνηση της Ζώνης και την τοποθέτησή της πάνω στην αυτοκράτειρα από τον πατριάρχη, η Ζωή θεραπεύτηκε αμέσως. Το θαυματουργό αυτό γεγονός τιμάται από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 31 Αυγούστου, ημέρα που σηματοδοτεί και το τέλος του εκκλησιαστικού έτους.
Νταϊάνα: Η Πριγκίπισσα του Λαού
Η Πριγκίπισσα Νταϊάνα, γνωστή ως Πριγκίπισσα της Ουαλίας, υπήρξε μια από τις πιο εμβληματικές προσωπικότητες του 20ού αιώνα, συνδυάζοντας την ομορφιά και την αίγλη με σημαντική φιλανθρωπική δράση. Γεννημένη το 1961 σε αριστοκρατική οικογένεια, παντρεύτηκε τον Πρίγκιπα Κάρολο το 1981, αποκτώντας δύο γιους, τον Πρίγκιπα Γουίλιαμ και τον Πρίγκιπα Χάρι. Παρά την παραμυθένια εικόνα του γάμου, η σχέση της με τον Κάρολο κατέρρευσε, οδηγώντας σε διαζύγιο το 1996.
Η Νταϊάνα ξεχώρισε για την προσφορά της σε φιλανθρωπίες, ειδικά στην καταπολέμηση του AIDS και στην εκστρατεία κατά των ναρκών κατά προσωπικού. Ο θάνατός της το 1997 σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα συγκλόνισε τον κόσμο, ενώ παραμένει ζωντανή στη μνήμη ως η "Πριγκίπισσα του Λαού."
10 ασυνήθιστα γεγονότα σχετικά με το θάνατο της πριγκίπισσας Νταϊάνα
Οι θεωρίες συνωμοσίας που περιβάλλουν τον θάνατο της Πριγκίπισσας Νταϊάνα έχουν διαρκέσει για δεκαετίες και συνεχίζουν να τροφοδοτούν τη φαντασία πολλών. Η ξαφνική αλλαγή αυτοκινήτου, η έλλειψη βιντεοληπτικού υλικού από τις κάμερες ασφαλείας, και οι αναφορές σε μια μυστηριώδη λάμψη φωτός είναι μόνο μερικές από τις πτυχές που εγείρουν ερωτήματα για τα γεγονότα εκείνης της νύχτας.
Επιπλέον, ο ρόλος του οδηγού Ανρί Πολ, οι απειλές που δέχθηκε η Νταϊάνα για την εκστρατεία της κατά των ναρκών ξηράς, και η καθυστέρηση στην απομάκρυνσή της από το σημείο του ατυχήματος συνθέτουν ένα περίπλοκο παζλ που τροφοδοτεί τις θεωρίες συνωμοσίας. Η παρουσία ενός λευκού Fiat Uno στο σημείο του δυστυχήματος και η γρήγορη επαναλειτουργία της σήραγγας χωρίς περαιτέρω διερεύνηση είναι άλλα στοιχεία που αφήνουν περιθώρια για αμφισβήτηση.
Παρά τις επίσημες εξηγήσεις, πολλές από αυτές τις θεωρίες παραμένουν ζωντανές και συνεχίζουν να προκαλούν ενδιαφέρον και συζητήσεις.
Μαρία Μοντεσόρι
Η Μαρία Θέκλα Αρτεμισία Μοντεσόρι (Maria Tecla Artemisia Montessori) γεννήθηκε στις 31 Αυγούστου 1870 στο Κιαραβάλε της Ιταλίας. Ήταν μια από τις πρώτες γυναίκες που σπούδασε ιατρική στην Ιταλία, και αργότερα έγινε διάσημη ως παιδαγωγός, δημιουργώντας το εκπαιδευτικό σύστημα Μοντεσσόρι, το οποίο εξακολουθεί να εφαρμόζεται ευρέως και σήμερα.
Η Μοντεσόρι ανέπτυξε μια παιδαγωγική μέθοδο που βασιζόταν στην ανεξαρτησία του παιδιού, την ελευθερία μέσα σε καθορισμένα όρια και τον σεβασμό για τη φυσική ψυχολογική ανάπτυξη. Οι μέθοδοι της εστίασαν στην ανάπτυξη των αισθητηριακών ικανοτήτων, της αυτονομίας και της μάθησης μέσω της εμπειρίας, σε ένα περιβάλλον προσαρμοσμένο στις ανάγκες του παιδιού.
Το έργο της είχε και έχει τεράστια επιρροή στην εκπαίδευση παγκοσμίως, με τα "Μοντεσοριανά σχολεία" να είναι γνωστά για τον τρόπο με τον οποίο ενθαρρύνουν τη φυσική περιέργεια των παιδιών και τη μάθηση μέσα από το παιχνίδι και την εξερεύνηση.
Βαν Μόρισον
Ο Βαν Μόρισον (Van Morrison), γεννημένος ως Τζορτζ Ιβάν Μόρισον στις 31 Αυγούστου 1945 στο Μπέλφαστ της Βόρειας Ιρλανδίας, είναι ένας από τους πιο εξέχοντες και επιδραστικούς τραγουδοποιούς στην ιστορία της ροκ μουσικής. Αναδείχθηκε στα μέσα της δεκαετίας του '60 ως μέλος του συγκροτήματος Them, με το οποίο έγινε γνωστός κυρίως για το τραγούδι «Gloria». Ωστόσο, η επιτυχία του δεν περιορίστηκε σε αυτό το συγκρότημα.
Ακολούθησε μια εξαιρετικά επιτυχημένη σόλο καριέρα, με άλμπουμ όπως το Astral Weeks και το Moondance να θεωρούνται αριστουργήματα. Ο Μόρισον διακρίνεται για την ικανότητά του να συνδυάζει ρυθμ εντ μπλουζ, τζαζ, μπλουζ, και κέλτικη μουσική, δημιουργώντας έναν μοναδικό και πνευματικά υπερβατικό ήχο που επηρέασε βαθιά τον κόσμο της ροκ μουσικής.
Ο Μόρισον παραμένει γνωστός για τα χαρακτηριστικά φωνητικά του και την πνευματική διάσταση των τραγουδιών του, καθιστώντας τον μια μοναδική μορφή στη μουσική σκηνή με διαχρονική επίδραση.
Ρόκι Μαρτσιάνο: Ο αήττητος θρύλος της πυγμαχίας
Ο Ρόκι Μαρτσιάνο, γεννημένος ως Ρόκο Φράνσις Μαρκετζιάνο, ήταν ένας από τους θρύλους της επαγγελματικής πυγμαχίας και ένας από τους μεγαλύτερους πρωταθλητές βαρέων βαρών στην ιστορία του αθλήματος. Ήταν ο μοναδικός πρωταθλητής βαρέων βαρών που αποχώρησε αήττητος, με 49 νίκες σε 49 αγώνες, εκ των οποίων οι 43 ήταν με νοκ άουτ. Ο Μαρτσιάνο κέρδισε τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή βαρέων βαρών το 1952, νικώντας τον Τζέρσεϊ Τζο Γουόλκοτ, και υπερασπίστηκε τον τίτλο του με επιτυχία έως το 1956, όταν αποφάσισε να αποσυρθεί από την ενεργό δράση.
Η καριέρα του Μαρτσιάνο ήταν αξιοσημείωτη για την απίστευτη δύναμη και αντοχή του, καθώς και για το αήττητο ρεκόρ του, το οποίο τον καθιστά έναν από τους πιο σεβαστούς και θρυλικούς αθλητές στην ιστορία της πυγμαχίας. Παρά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση, η κληρονομιά του παραμένει ζωντανή, και η επιρροή του φάνηκε ακόμα και στον κινηματογράφο, με τον χαρακτήρα του Ρόκι Μπαλμπόα να εμπνέεται εν μέρει από τη ζωή του.
Δυστυχώς, ο Ρόκι Μαρτσιάνο έχασε τη ζωή του σε αεροπορικό δυστύχημα το 1969, αφήνοντας πίσω του μια τεράστια κληρονομιά στο χώρο της πυγμαχίας και του αθλητισμού γενικότερα.
Ιωάννης Κωλέττης
Ο Ιωάννης Κωλέττης, γεννημένος το 1774 στο Συρράκο της Ηπείρου, υπήρξε μια κεντρική πολιτική προσωπικότητα της νεότερης ελληνικής ιστορίας. Υπηρέτησε ως πρωθυπουργός της Ελλάδας σε δύο θητείες: από το 1834 έως το 1835 και από το 1844 έως το 1847. Ο Κωλέττης είναι γνωστός για την ηγεσία του στο Γαλλικό Κόμμα, την οποία ενίσχυσε με την ανάπτυξη της «Μεγάλης Ιδέας», καθώς και για τη συμβολή του στην εγκαθίδρυση του πελατειακού συστήματος και του ρουσφετιού στην πολιτική σκηνή της χώρας.
Οι σπουδές του Κωλέττη ξεκίνησαν στην περιοχή των Ιωαννίνων και αργότερα συνέχισε στην Ιταλία, όπου σπούδασε ιατρική στη Πίζα, με τη βοήθεια του πλούσιου θείου του, Γεώργιου Τουρτούρη. Στην Ιταλία συνδέθηκε με τον Θεόφιλο Καΐρη, έναν άλλο σημαντικό διανοούμενο της εποχής.
Η επιρροή του Κωλέττη στο πολιτικό τοπίο της Ελλάδας της εποχής του ήταν σημαντική, με τον ίδιο να προωθεί πολιτικές που άφησαν έντονο το στίγμα τους στη διακυβέρνηση της χώρας.