Σαν σήμερα 9Σεπτεμβρίου

Π. Στελλάκος ΕΛΛΑΔΑ 09-09-2024 11:44:23

Μανώλης Γλέζος: Ο πρώτος παρτιζάνος της Ευρώπης
Έλληνας πολιτικός, δημοσιογράφος και συγγραφέας. Υπήρξε ηγετική προσωπικότητα της Αριστεράς κι ένα σύμβολο της Εθνική Αντίστασης.

Ο Μανώλης Γλέζος ήταν μια εμβληματική προσωπικότητα της ελληνικής πολιτικής και κοινωνικής σκηνής, με πλούσια και δραματική πορεία. Η δράση του ως αντιστασιακός κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής, με τη συμβολική ενέργεια της κατεδάφισης της σβάστικας από την Ακρόπολη, τον καθόρισε ως σύμβολο αντίστασης και ελευθερίας. Η φυλάκιση και οι καταδίκες του, κυρίως για πολιτική δράση, αναδεικνύουν την αγωνιστική του διάθεση και την αφοσίωσή του στις αξίες της δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Με τη μεταπολιτευτική του δράση, συνεισέφερε σημαντικά στην ανασυγκρότηση της αριστεράς και στη στήριξη της δημοκρατικής διαδικασίας στην Ελλάδα. Η πολιτική του πορεία, συμπεριλαμβανομένων των θέσεων του σε διάφορους πολιτικούς φορείς και αυτοδιοικητικά αξιώματα, δείχνει τη συνεχή του επιδίωξη για κοινωνική αλλαγή και πρόοδο.

Η ανάδειξή του ως ευρωβουλευτής και η ενασχόλησή του με το ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων επιβεβαίωσε τη συνέχιση της δραστηριότητάς του σε ευρωπαϊκό επίπεδο, προσφέροντας μια διεθνή διάσταση στη δράση του.

Η απώλειά του το 2020 σηματοδότησε το τέλος μιας εποχής για την πολιτική σκηνή της Ελλάδας, με τον Μανώλη Γλέζο να αφήνει πίσω του μια σημαντική κληρονομιά για τις μελλοντικές γενιές

α Ευαγγελικά ή Ευαγγελιακά
Στις 9 Σεπτεμβρίου 1901 η εφημερίδα «Ακρόπολις» αρχίζει να δημοσιεύει το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο σε μετάφραση. Η αντίδραση των καθηγητών και φοιτητών της Θεολογικής Σχολής είναι άμεση...

Η προσπάθεια μετάφρασης του Ευαγγελίου στη δημοτική γλώσσα το 1901 αποτέλεσε μια κρίσιμη καμπή για τη γλωσσική και πολιτική ζωή της Ελλάδας, με σημαντικές αντιδράσεις και εξελίξεις. Η ενέργεια αυτή, που ξεκίνησε με την πρωτοβουλία της βασίλισσας Όλγας και της Ιουλίας Σωμάκη, αναδείκνυε την ανάγκη εκδημοκρατισμού της γλώσσας και του εκπαιδευτικού συστήματος, αλλά συνάντησε σφοδρές αντιδράσεις από τους υποστηρικτές της καθαρεύουσας.

Η αντεπίθεση των συντηρητικών κύκλων, περιλαμβάνοντας την αντίδραση των καθηγητών και φοιτητών, τις διαδηλώσεις και τις συγκρούσεις, δείχνει την ένταση της εποχής και την αδυναμία της κοινωνίας να αποδεχθεί τις αλλαγές στη γλωσσική πολιτική. Το γεγονός ότι υπήρξαν θύματα και τραυματίες στις συγκρούσεις αποδεικνύει την ένταση και τη βία που χαρακτήριζαν τη δημόσια ζωή εκείνη την περίοδο.

Η αποτυχία της μεταγλώττισης του Ευαγγελίου στη δημοτική και οι επακόλουθες πολιτικές και κοινωνικές αναταραχές αναδεικνύουν την πολύπλοκη σχέση μεταξύ γλώσσας, πολιτικής και κοινωνίας στην Ελλάδα του τέλους του 19ου και αρχές του 20ού αιώνα.
© SanSimera.gr

Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Ένας από τους σημαντικότερους δημιουργούς του σύγχρονου έντεχνου τραγουδιού, που άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του στην ελληνική μουσική σκηνή.

Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ένας από τους σημαντικότερους δημιουργούς του ελληνικού ροκ και εν γένει του σύγχρονου έντεχνου λαϊκού τραγουδιού, άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του στην ελληνική μουσική σκηνή. Τα τραγούδια του «Διδυμότειχο μπλουζ», «Πόσο σε θέλω», «Και τι ζητάω», «Εκεί στο Νότο», «Ένας Τούρκος στο Παρίσι», «Tερατάκια τσέπης», «Έλα ψυχούλα μου» και «Μικρός Τιτανικός» αγαπήθηκαν από το κοινό και θεωρούνται κλασικά στο είδος τους. Ξεκίνησε την μουσική του διαδρομή στα μέσα της δεκαετίας του '70, αρχικά με το συγκρότημα P.L.J. Band και στην συνέχεια με τους «Τερμίτες», ενώ από το 1989 ακολούθησε σόλο καριέρα ως συνθέτης και τραγουδιστής.

Ο συνθέτης Νότης Μαυρουδής θεωρεί τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα ως τον πιο δημιουργικό τραγουδοποιό και αναγεννητή της ελληνικής ροκ μπαλάντας, που συνδύαζε όλα τα στοιχεία του σύγχρονου τροβαδούρου της εποχής μας. «Εάν ο Σαββόπουλος έδωσε ανατρεπτικά στοιχεία στο ρεπερτόριο του '60, ο Λαυρέντης ανέλαβε τον ίδιο ρόλο είκοσι χρόνια μετά. Έστρωσε δρόμους στο παραπαίον και ομιχλώδες στιλιστικό ελληνικό ροκ του '80, αντιπροτείνοντας λυρικές και μέσα στο πλαίσιο του μεσογειακού μας κλίματος μελωδικές φράσεις του» αναφέρει σε ανάρτησή του στο Φέισμπουκ.

Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας γεννήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 1956 στη Νέα Ιωνία του Βόλου. Από πολύ μικρή ηλικία ήρθε σε επαφή με την μουσική μέσα από το ροκ. Το «Help» των Beatles ήταν ο πρώτος δίσκος που αγόρασε όταν ήταν εννέα χρόνων και έπειτα στα 12 το «Revolver».

PLJ και Τερμίτες
Mετά τη στρατιωτική του θητεία άρχισε να τραγουδάει αντάρτικα με τον Πάνο Τζαβέλα στη μπουάτ «Συντροφιά» της Πλάκας. Στα 20 του χρόνια δημιουργεί με τον Παύλο Κικριλή, τον Τάκη Βασαλάκη και τον Αντώνη Μιτζέλο το συγκρότημα P.L.J. Band, σε μια προσπάθεια να κάνει διεθνή καριέρα, όπως οι Aphrodite Child του συντοπίτη του Βαγγέλη Παπαθανασίου, αλλά «τρώει τα μούτρα του», όπως είχε αναφέρει σε μια του συνέντευξη. Το 1978, οι P.L.J θα κάνουν την εμφάνισή τους στην δισκογραφία με το δίσκο 45 στροφών «Gaspar». To 1982, θα κυκλοφορήσουν τον δίσκο «Armageddon» με αγγλικό στίχο, ο οποίος θα «πάει άπατος», όπως είχε πει σε μια του συνέντευξη.

Το 1983, οπότε και κυκλοφορεί ο δεύτερος δίσκος του συγκροτήματος, οι P.L.J. μετονομάζονταi σε «Τερμίτες», όνομα που παραπέμπει στους Beatles (Σκαθάρια), και γράφουν τα τραγούδια τους με ελληνικό στίχο. Το συγκρότημα θα ηχογραφήσει ακόμη τέσσερις δίσκους πριν από την διάλυσή του το 1989: «Αμαρτωλή Μαρία» (1984), «Τσιμεντένια Τραίνα» (1986), «Περιμένοντας την βροχή» (1988) και το λάιβ «Τσιμεντένιο Κοντσέρτο» (1986) από την συναυλία του Λυκαβηττού στην οποία πρωτακούστηκε η μεγάλη του επιτυχία «Πόσο σε θέλω». Το 1998, τα μέλη του συγκροτήματος ξανασυναντήθηκαν σε μια μεγάλη συναυλία στο κατάμεστο ΣΕΦ, από την οποία προέκυψε ο «ζωντανός» δίσκος «Η Συναυλία» (2000).

Η σόλο καριέρα

Από το 1989, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας ξεκινά τη προσωπική του διαδρομή στο ελληνικό τραγούδι ως συνθέτης και ερμηνευτής. Η καριέρα του θα απογειωθεί δύο χρόνια αργότερα, όταν ο Γιώργος Νταλάρας, με τον οποίο είχε συνεργαστεί στο παρελθόν θα τραγουδήσει την βιωματική του ροκ μπαλάντα «Διδυμότειχο Μπλουζ».

Θα ακολουθήσουν δίσκοι που θα κερδίσουν την κριτική και εμπορική αποδοχή: «Ρίξε Κόκκινο Στην Νύχτα» (1993), «Παράθυρα Που Κούρασε Η Θέα («1995»), «Παυσίλυπον» (1997) , «Το διάλειμμα κρατάει δύο ζωές» (2001), «Τόσα χρόνια μια ανάσα» (2007), «Η εποχή των αμνών» (2010).

Το 2012 έδωσε μια μεγάλη συναυλία στο Παναθηναϊκό Στάδιο με προσκεκλημένους τους Ανταμό, Άντζελο Μπραντουάρντι, Κριστόφ, Τονίνο Καροτόνε, Διονύση Σαββόπουλο, Διονύση Τσακνή, Ελεονώρα Ζουγανέλη και πολλού άλλους εκλεκτούς καλλιτέχνες, που αποτυπώθηκε στο άλμπουμ «Οι 'Αγγελοι Ζουν Ακόμη στη Μεσόγειο».

Είχε συνεργαστεί δισκογραφικά και έχουν τραγουδήσει τραγούδια του οι: Μαρία Φαραντούρη, Γιώργος Νταλάρας, Διονύσης Σαββόπουλος, Δήμητρα Γαλάνη, Δημήτρης Μητροπάνος, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Πυξ Λαξ, Γιάννης Κότσιρας, Γιώργος Μαργαρίτης, Βαγγέλης Κονιτόπουλος, Αναστασία Μουτσάτσου, Μίλτος Πασχαλίδης, Κατερίνα Στανίση, Χαρούλα Αλεξίου, Γιάννης Βαρδής, Δήμητρα Γαλάνη, Γιάννης Ζουγανέλης, Ελεονώρα Ζουγανέλη, « Émigré», Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας, Ελισσάβετ Καρατζόλη, «Κίτρινα Ποδήλατα», Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος, «Μagic De Spell», Γιώργος Μαργαρίτης, Νότης Μαυρουδής, Παναγιώτης Μάργαρης, Αντώνης Μιτζέλος, Σάκης Μπουλάς, Δημήτρης Μπάσης, Φλέρυ Νταντωνάκη, Φίλιππος Πλιάτσικας, Δημήτρης Σταρόβας, Μπάμπης Στόκας, Διονύσης Τσακνής, «W.C.» κ.α.

Επίσης, είχε συνεργαστεί επί σκηνής με τον Διονύση Τσακνή, την Ελευθερία Αρβανιτάκη, τη Χαρούλα Αλεξίου, τον Δημήτρη Μητροπάνο, τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, τον Νότη Μαυρουδή, την Αναστασία Μουτσάτσου, τον Κώστα Μακεδόνα, τον Νίκο Πορτοκάλογλου κ.ά.

Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας πέθανε στον ύπνο του στις 9 Σεπτεμβρίου 2019 στο εξοχικό του στον Πτελεό Πηλίου, όπου παραθέριζε. Την επομένη επρόκειτο να εμφανιστεί μαζί με τον Νίκο Πορτοκάλογλου στο Ηρώδειο σε μια φιλανθρωπική συναυλία υπέρ του σωματείου «Μαζί για το Παιδί».

Άγιος Ιωακείμ
Σύζυγος της Άννας, πατέρας της Παναγίας και προπάτορας του Χριστού, σύμφωνα με την εκκλησιαστική παράδοση.

Ο Ιωακείμ, σύμφωνα με την εκκλησιαστική παράδοση και τα απόκρυφα ευαγγέλια, είναι ο σύζυγος της Άννας και ο πατέρας της Παναγίας. Η ζωή του δεν αναφέρεται στα ευαγγέλια της Καινής Διαθήκης, αλλά η χριστιανική εκκλησία τον τιμά κάθε χρόνο στις 9 Σεπτεμβρίου, μαζί με τη σύζυγό του Άννα. Η ημέρα αυτή είναι σημαντική για όσους φέρουν τα ονόματα Ιωακείμ και Άννα, καθώς γιορτάζουν τη μνήμη των δύο αυτών σημαντικών μορφών της χριστιανικής παράδοσης.

© SanSimera.gr

Ρόμπερτ Φρανκ
Ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα της σύγχρονης φωτογραφίας. Το φωτογραφικό άλμπουμ του «Οι Αμερικανοί» θεωρείται το πιο επιδραστικό του 20ου αιώνα.

Ο Ρόμπερτ Φρανκ, Ελβετο-Αμερικανός φωτογράφος και σκηνοθέτης, θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα της σύγχρονης φωτογραφίας. Το φωτογραφικό άλμπουμ του «Οι Αμερικανοί» («Les Americains») είναι το πιο επιδραστικό του 20ου αιώνα, αποκαλύπτοντας την σκοτεινή πλευρά του αμερικανικού ονείρου με μια νέα οπτική.

Γεννημένος στη Ζυρίχη στις 9 Νοεμβρίου 1924, ο Φρανκ μετακόμισε στη Νέα Υόρκη το 1947 και έγινε διάσημος με την κυκλοφορία του «Οι Αμερικανοί» το 1958 στη Γαλλία και το 1959 στις ΗΠΑ. Το έργο του, που χαρακτηρίζεται από ασπρόμαυρες φωτογραφίες και έντονη κοινωνική κριτική, είχε σημαντική επίδραση στις επόμενες γενιές.

Εκτός από τη φωτογραφία, ο Φρανκ εργάστηκε και στο χώρο του ντοκιμαντέρ, με χαρακτηριστικές ταινίες όπως το «Pull My Daisy» (1959) και το «Cocksucker Blues» (1972), καθώς και βίντεο-κλιπ για καλλιτέχνες όπως οι New Order και η Πάτι Σμιθ.

Πέθανε στις 9 Σεπτεμβρίου 2019 στο Ίνβερνες της Νέας Σκωτίας. Από τους δύο γάμους του, με τη Μαίρη Φρανκ και την Τζουν Λιφ, απέκτησε δύο γιους, οι οποίοι πέθαναν κατά τη διάρκεια της ζωής του.

Ρώμος Φιλύρας
Κορίνθιος ποιητής και δημοσιογράφος, με τραγικό τέλος. Εντάσσεται στον κύκλο των νεορομαντικών ποιητών του Μεσοπολέμου.

Ο Ρώμος Φιλύρας, το λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Ιωάννη Οικονομόπουλου, υπήρξε σημαντικός Κορίνθιος ποιητής και δημοσιογράφος της εποχής του Μεσοπολέμου, εντασσόμενος στον κύκλο των νεορομαντικών ποιητών. Γεννήθηκε στο Κιάτο και εγκαταστάθηκε στον Πειραιά το 1902. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο λογοτεχνικό προσκήνιο με πεζογραφήματα στο περιοδικό «Χαραυγή» και άρχισε τη συνεργασία του με πολλές εφημερίδες και περιοδικά από νεαρή ηλικία.

Η πρώτη του ποιητική συλλογή, «Ρόδα στον αφρό» (1911), σηματοδότησε την αρχή της λογοτεχνικής του καριέρας. Εργάστηκε επίσης ως αρχαιοφύλακας και γραφέας στο Δικαστικό Σώμα του Στρατού, συμμετέχοντας στους Βαλκανικούς Πολέμους και φτάνοντας στο βαθμό του υπολοχαγού. Η στρατιωτική του καριέρα διακόπηκε λόγω αφροδίσιας πάθησης, η οποία αργότερα επηρεάσε σοβαρά την υγεία του και την ψυχική του κατάσταση.

Εκτός από τις πέντε ποιητικές συλλογές που εξέδωσε (Γυρισμοί, Οι ερχόμενες, Κλεψύdra, Πιερρότος, Θυσία), ο Φιλύρας έγραψε και το πεζογράφημα «Ο θεατρίνος της ζωής» (1916). Η ποιητική του δουλειά επηρεάστηκε από τον συμβολισμό και περιλαμβάνει θεματολογία που υμνεί την ομορφιά της φύσης και της γυναίκας, προσπαθώντας να αποτυπώσει μια ιδανική εικόνα τους.

Από το 1927 έως το θάνατό του, στις 9 Σεπτεμβρίου 1942, έζησε στο Δρομοκαΐτειο Ψυχιατρείο λόγω της σοβαρής ψυχικής νόσου που προήλθε από τη σύφιλη. Το έργο του αναγνωρίστηκε μεταθανάτια, με επιμέλειες και εκδόσεις των ποιημάτων του να γίνονται σε μεταγενέστερες χρονικές περιόδους.

Η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης και η ιστορία της
Η κορυφαία εμπορική έκθεση της χώρας, με διεθνή προσανατολισμό. Αποτελεί κατά κάποιο τρόπο διάδοχο παλαιοτέρων αντίστοιχων εκδηλώσεων στη Θεσσαλονίκη...

Η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης (ΔΕΘ) είναι η κορυφαία εμπορική έκθεση της Ελλάδας με διεθνή προσανατολισμό. Ιδρύθηκε το 1926 και από τότε έχει εξελιχθεί σε σημαντικό θεσμό, αντικαθιστώντας παλαιότερες εκδηλώσεις όπως τα «Καβείρια» και τα «Δημήτρια». Η πρώτη ΔΕΘ πραγματοποιήθηκε σε χώρο 38 στρεμμάτων και ήταν εξαιρετικά επιτυχής για την εποχή της, με 600 εκθέτες και πάνω από 150.000 επισκέπτες.

Η έκθεση, με την πάροδο του χρόνου, επεκτάθηκε σε μεγαλύτερο χώρο στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, και η πρώτη της διοργάνωση στον νέο χώρο έγινε το 1940, λίγο πριν από την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Η έκθεση υπήρξε θεατής σοβαρών γεγονότων κατά την Κατοχή, αλλά ανασυγκροτήθηκε και εξελίχθηκε μετά τον πόλεμο.

Από το 1951, η ΔΕΘ έχει γίνει ένας από τους σημαντικότερους θεσμούς της χώρας, με 650.000 επισκέπτες την 16η διοργάνωση και με ραγδαία ανάπτυξη στη συνέχεια. Το 1966 κατασκευάστηκε το «Αλεξάνδρειο Μέλαθρο», και το 1973 καθιερώθηκαν κλαδικές εκθέσεις. Το 1977 η διοργάνωση μετατράπηκε σε ανώνυμη εταιρεία, γνωστή ως HELLEXPO, που διοργανώνει διεθνείς εκθέσεις, συνέδρια και πολιτιστικές εκδηλώσεις.

Η ΔΕΘ έχει συνδεθεί στενά με την πολιτική ζωή της χώρας, καθώς οι εγκαίνια της έκθεσης και οι ημέρες λειτουργίας της χρησιμοποιούνται συχνά από πολιτικούς για εξαγγελίες και ανακοινώσεις. Ενδεικτικά, οι ομιλίες των πρωθυπουργών κατά τη διάρκεια της ΔΕΘ έχουν περιλάβει σημαντικές πολιτικές δηλώσεις και προγράμματα.

Αξιοσημείωτες πρωτιές της ΔΕΘ περιλαμβάνουν την παρουσίαση του πρώτου ραδιοφωνικού σταθμού στην Ελλάδα το 1926, του πρώτου τηλεοπτικού σταθμού το 1960, και τη δημιουργία του «φραπέ» το 1957.

Η ΔΕΘ παραμένει ένα κεντρικό σημείο συνάντησης για το επιχειρηματικό και πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας, συμβάλλοντας στην προβολή της ελληνικής οικονομίας και στη δημιουργία ευκαιριών για ανάπτυξη και συνεργασία.

Ανρί ντε Τουλούζ - Λωτρέκ
Γάλλος ζωγράφος, που ανήκει στο εικαστικό κίνημα του μετα-ιμπρεσιονισμού. Θεωρείται ο πατέρας της αφίσας.

Ο Ανρί Μαρί Ρεϊμόν ντε Τουλούζ-Λωτρέκ-Μονφά (Henri Marie Raymond de Toulouse-Lautrec-Monfa) ήταν σημαντικός Γάλλος ζωγράφος του μετα-ιμπρεσιονισμού, γνωστός κυρίως για τη συνεισφορά του στη δημιουργία αφισών και τη δημοτικότητα του καμπαρέ.

Γεννήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 1864 στο Αλμπί της Νότιας Γαλλίας, σε μια αριστοκρατική οικογένεια. Ήταν ασθενής από μικρός, έσπασε και τα δύο πόδια του σε ατυχήματα και έμεινε ανάπηρος και νάνος. Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού και το 1885 είχε ήδη το δικό του εργαστήριο στη Μονμάρτη.

Η τέχνη του Τουλούζ-Λωτρέκ επηρεάστηκε από τους ιμπρεσιονιστές, αλλά η δική του προσέγγιση συνδύαζε τα χαρακτηριστικά της επίπεδης απόδοσης μορφών με τα καμπυλόγραμμα περιγράμματα που θυμίζουν τις γιαπωνέζικες στάμπες. Ένας από τους σημαντικότερους τομείς της δημιουργίας του ήταν η αποτύπωση της ζωντάνιας και της ατμόσφαιρας των καμπαρέ και των μιούζικ χολ του Παρισιού, όπως το "Μουλέν Ρουζ" και το καμπαρέ του Αριστίντ Μπριάν.

Ο Τουλούζ-Λωτρέκ δημιούργησε χαρακτηριστικά έργα με έντονα χρώματα και θεατρικούς φωτισμούς, όπως το "Η Ζαν Αβρίλ στη σκηνή του Μουλέν Ρουζ". Το έργο του περιλάμβανε συχνά τις τραγουδίστριες και χορεύτριες με τις οποίες ήταν φίλος, εστιάζοντας στον κόσμο που απαθανάτιζε.

Η υγεία του επιδεινώθηκε γύρω στο 1896, και τα τελευταία του έργα δείχνουν την πνευματική και φυσική του εξάντληση. Ο Τουλούζ-Λωτρέκ πέθανε στις 9 Σεπτεμβρίου 1901, σε ηλικία μόλις 36 ετών, από προβλήματα υγείας, αλκοολισμό και σύφιλη.

Η επιρροή του στους σύγχρονούς του καλλιτέχνες, όπως οι Βαν Γκογκ, Σερά και Ρουό, καθώς και η χαρακτηριστική του τέχνη, καταδεικνύουν τη σημαντική του θέση στην τέχνη του τέλους του 19ου αιώνα, περιγραφόμενη με τον όρο «fin de siècle».

Χιου Γκραντ
Ο Χιού Γκραντ, ένας από του γόητες του βρετανικού κινηματογράφου, έγινε γνωστός μέσα από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους σε ρομαντικές κωμωδίες.

Ο Χιού Γκραντ, ένας από του γόητες του βρετανικού κινηματογράφου, έγινε γνωστός μέσα από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους σε ρομαντικές κωμωδίες.

Ο Χιού Τζον Μάνγκο Γκραντ γεννήθηκε στο Λονδίνο στις 9 Σεπτεμβρίου 1960. Κατάγεται από αριστοκρατική οικογένεια, πολλά μέλη της οποίας υπηρέτησαν την Μεγάλη Βρετανία από πολιτικές και στρατιωτικές θέσεις, όπως ο πατέρας του.

Το 1978 ξεκίνησε σπουδές αγγλικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και περί το τέλος των σπουδών του ενδιαφέρθηκε για την υποκριτική. Εμφανίστηκε στην φοιτητική ταινία «Privileged» (1982) και έγινε μέλος της Δραματικής Εταιρείας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης.

Μετά την αποφοίτησή του έγραφε και έπαιζε σε ραδιοφωνικές διαφημίσεις, ενώ προσπάθησε να γράψει ένα μυθιστόρημα προτού επιστρέψει στην ηθοποιία. Το θεατρικό του ντεμπούτο έγινε στο Νότιγχαμ το 1985 και τον ίδιο χρόνο μετακόμισε στο Λονδίνο, όπου ίδρυσε τον θίασο κωμωδίας «Jockeys of Norfolk», για το οποίο έγραφε, σκηνοθετούσε και έπαιζε σε παραστάσεις τύπου επιθεώρησης.

Στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίστηκε το 1987 στην ερωτική ταινία εποχής του Τζέιμς Άιβορι «Μωρίς» («Maurice»), κερδίζοντας το βραβείο καλύτερου ηθοποιού στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας. Η γοητεία που εξέπεμπε με το ρόλο του στην κωμωδία «4 Γάμοι και μια κηδεία» («Four Weddings and a Funeral», 1994) τόν κατέστησε περιζήτητο ηθοποιό, αν και ο ίδιος θεωρούσε την ταινία απαίσια έφερε. Για την ερμηνεία του κέρδισε Χρυσή Σφαίρα και BAFTA.

To 1995 πρωταγωνίστησε στην κομεντί «Εννέα Μήνες» («Nine Months») και στην μεταφορά του μυθιστορήματος της Τζέιν Όστεν «Λογική και Ευαισθησία» («Sense and Sensibility») από τον Ανγκ Λι. Τον επόμενο χρόνο υποδύθηκε έναν εντατικολόγο στην ταινία μυστηρίου «Ακραίες Καταστάσεις»(«Extreme Measures» , προτού επιστρέψει σε γνώριμο περιβάλλον και πρωταγωνιστήσει στην ρομαντική κωμωδία «Μια βραδιά στο Νότινγκ Χιλ» («Notting Hill», 1999), στον ρόλο ενός βιβλιοπώλη που ερωτεύεται μια σταρ του σινεμά την οποία υποδύεται η Τζούλια Ρόμπερτς.

Αφήνοντας τον ρόλο του νεαρού καρδιοκατακτητή που τον καθιέρωσε, ο Γκραντ υποδύεται έναν ερωτιάρη προϊστάμενο που δεν δείχνει να ενδιαφερεται για την υπάλληλό του Μπρίτζετ Τζόουνς (την υποδύεται η Ρενέ Ζιλγουίγκερ), στην ταινία «Ημερολόγιο της Μπρίτζετ Τζόουνς» («Bridget Jones`s Diary»,2011), μεγάλη επιτυχία των αρχών του τρέχοντος αιώνα. Ακολούθησε η κομεντί «Για ένα αγόρι» («About an Boy» (2002), μια προσαρμογή του μυθιστορήματος του Νικ Χόρνμπι αολι τον σκηνοθέτη Κρις Βάιτζ, στην οποία ο Γκραντ δίνει μια αξιοπρόσεκτη ερμηνεία, υποδυόμενος έναν πλούσιο εργένη, που η γνωριμία με ένα προβληματικό παιδί θα του αλλάξει την ζωή. Δύο χρόνια αργότερα θα πρωταγωνιστήσει στην κομεντί: «Μπρίτζετ Τζόουνς:Η Επόμενη Σελίδα» («Bridget Jones: The Edge of Reason), συνέχεια της μεγάλης επιτυχίας του 2001.

Το 2007, πρωταγωνίστησε δίπλα στην Ντριού Μπάριμορ στην ρομαντική κωμωδία «Music and Lyrics», στο ρόλο ενός παλαίμαχου αστέρα της μουσικής που προσπαθεί να ξαναχτίσει την καριέρα του. Στην συνέχεια έπαιξε στην ταινία «Τα Μάθατε για τους Μόργκαν;» («Did You Hear About the Morgans, (2009), ένας συνδυασμός ρομαντικής κωμωδίας και θρίλερ μυστηρίου.Με την Σάρα Τζέσικα Πάρκερ υποδύονται ένα παντρεμένο ζευγάρι που μπαίνει σε πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων.

Το 2012, δάνεισε την φωνή του στην ταινία κινουμένων σχεδίων «Πειρατές!» («The Pirates! In an Adventure with Scientists!» και έπαιξε πολλούς ρόλους στην ταινία επιστημονικής φαντασίας των αδελφών Γουακόφσκι και Τομ Τίκβερ «Cloud Atlas». Το 2016 πρωταγωνίστησε δίπλα στην Μέριλ Στριπ στο μουσικό δράμα του Στίβεν Φρίαρς «Florence: Φάλτσο Σοπράνο» («Florence Foster Jenkins») και τον επόμενο χρόνο στην οικογενειακή ταινία «Paddington 2».

Το 2018, υποδύθηκε τον βρετανό πολιτικό Τζέρεμι Θορπ, ηγέτη του Φιλελευθέρου Κόμματος (νυν Φιλελεύθεροι Δημοκράτες),από το 1967 έως το 1976, στην μίνι σειρά του BBC «A Very English Scandal». Ο Θορπ (1929-2014) κατηγορήθηκε ότι προσπάθησε να δολοφονήσει τον πρώην εραστή του. Η κατηγορία μπορεί να κατέπεσε δικαστικά, η πολιτική του καριέρα όμως καταστράφηκε.

Νίκος Τσαχιρίδης
Έλληνας ηθοποιός του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, που διακρίθηκε σε δευτεραγωνιστικούς ρόλους «σκληρού».

Ο Νίκος Τσαχιρίδης ήταν σημαντικός Έλληνας ηθοποιός του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, γνωστός κυρίως για τους δευτεραγωνιστικούς ρόλους του ως «σκληρός». Γεννήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 1933 και, λόγω της δύσκολης οικονομικής του κατάστασης, εργάστηκε από μικρός στην οικοδομή.

Η καριέρα του στον κινηματογράφο ξεκίνησε το 1952 με την ταινία «Η Φλόγα της Ελευθερίας» και ακολούθησε η συμμετοχή του στην «Μαγική πόλη» το 1954. Στη διάρκεια της καριέρας του, εμφανίστηκε σε περισσότερες από 130 ταινίες, τόσο ασπρόμαυρες όσο και έγχρωμες. Είχε σημαντικές συμμετοχές σε ταινίες όπως «Ουρανός» (1963), «Δρόμος της Κορίνθου» (1967), «Τα παιδιά του διαβόλου» (1976) και «Υπόγεια Διαδρομή» (1983).

Η ικανότητά του να υποδύεται ρόλους «σκληρού» τον καθόρισε ως έναν από τους πιο αναγνωρίσιμους ηθοποιούς του ελληνικού κινηματογράφου. Εκτός από την ηθοποιία, ήταν επίσης κασκαντέρ και ποδοσφαιριστής, και βοήθησε τον Στράτο Τζώρτζογλου να μάθει τα μυστικά του ποδοσφαίρου για την ταινία «Η Φανέλα με το 9».

Ο Νίκος Τσαχιρίδης πέθανε στις 3 Αυγούστου 2015, σε ηλικία 81 ετών, μετά από χρόνια που υπέφερε από τη νόσο Αλτσχάιμερ. Η φιλμογραφία του περιλαμβάνει επίσης πολλές τηλεοπτικές σειρές και βιντεοταινίες.

Σαν σήμερα,

Σαν σήμερα 9Σεπτεμβρίου

ΠΛΟΗΓΗΣΗ

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ